Błogosławiony Jan Nepomucen Chrzan urodził się 25 kwietnia 1885 roku w Gostyczynie w Wielkopolsce jako trzecie dziecko (z siedmiorga rodzeństwa) Bartłomieja i Stanisławy. Uczęszczał do szkoły ludowej, którą kierował jego ojciec, a po jej ukończeniu do Gimnazjum Królewskiego w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie w 1906 roku zdał maturę. Właśnie tam zrodziło się jego powołanie kapłańskie. Wstąpił do seminarium duchownego, najpierw w Poznaniu, a potem w Gnieźnie. W 1909 roku ukończył je i 30 stycznia 1910 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Słupach, Czerminie, Broniszewicach, Kcyni, Zielińcu i Bieganowie. W tej ostatniej miejscowości w 1919 roku został proboszczem. Po sześciu latach został proboszczem w parafii pod wezwaniem świętego Stanisława Biskupa w Żerkowie. Prowadził tu, oprócz pracy duszpasterskiej, także działalność społeczną był m.in. przewodniczącym Rady Nadzorczej Banku Ludowego, członkiem Bractwa Kurkowego. Aresztowany w październiku 1941 roku, przetrzymywany był najpierw w Forcie VII, a następnie przewieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie zarejestrowano go jako numer 28097. Początkowo ze wzburzeniem reagował na bestialskie traktowanie więzionych, na poniżanie, tortury. W miarę upływu czasu przyjął wszystkie upokorzenia wobec siebie i męczarnie jako wyraz woli Boga. Jak zaświadczył jeden ze współwięźniów, ksiądz Dezydery Wróblewski: ,,zmienił się bardzo, tak iż ufając całkowicie łasce Bożej, oddając się całkowicie Bogu, był w stanie znieść wszelkie cierpienia’’. Zmaltretowany, chory i wycieńczony, zmarł 1 lipca 1942 roku w Dachau. Jego ostatnie słowa miały brzmieć: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Jego ciało spalono w obozowym krematorium. Beatyfikowany został przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 roku w grupie 108 błogosławionych męczenników.