Błogosławiony Józef Kut urodził się 21 stycznia 1905 roku w niewielkiej wsi Sławin, w połowie drogi między Ostrowem Wielkopolskim a Kaliszem. Był najstarszym z pięciorga dzieci Józefa i Marianny z domu Piaskowskiej. Maturę zdał w 1924 roku w Gimnazjum Męskim w Ostrowie Wielkopolskim. Studiował w Seminarium Duchownym w Poznaniu i w Gnieźnie, często dojeżdżając z rodzinnego Sławina. Po powrocie do domu pomagał rodzicom w pracach gospodarskich. Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1929 roku. Pierwszą pracę duszpasterską podjął w Chodzieży, od 1930 do 1936 roku był wikariuszem w parafii pod wezwaniem świętego Marcina w Poznaniu. W 1936 roku został proboszczem parafii Gościeszyn. Ksiądz Józef prowadził Katolickie Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej i Żeńskiej do których należała prawie cała młodzież parafii. Pomagał m.in. w przygotowaniach przedstawień teatralnych i animował działalność chóru kościelnego. Wkrótce po wybuchu wojny parafia księdza Józefa stała się ofiarą brutalnego napadu kolonistów niemieckich z pobliskiej wsi Tarnowa. Wyłamano okna plebanii, dokonano rewizji osobistej obecnych, Józefowi przyłożono bagnet do szyi i kazano wyjść z domu. Odmówił wyrzeczenia się posługi kapłańskiej i podpisania niemieckiej listy narodowościowej, rezygnując w ten sposób z możliwości uwolnienia z obozu. Zmarł z głodu 18 września 1942 roku w Dachau. Jego ciało spalono w obozowym krematorium. Został beatyfikowany przez papieża św. Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 roku w gronie 108 męczenników II wojny światowej.